“Smaak is nooit objectief, maar persoonlijk, veranderlijk en cultureel bepaald.”
Gert Verhoeven (Leuven, 1964)
Regardez cette page en français
«Dressage pour un monument et sa petite garniture de radis», 2022
Granito & brons, 2x 165 cm & 165cm uitgeplooid
Naar aanleiding van het 200-jarig bestaan van onze bank, werden 2 wedstrijden georganiseerd. Voor de individuele wedstrijd ging BNP Paribas Fortis op zoek naar een contextueel kunstwerk dat zich laat inspireren door de omgeving: de stad Brussel. Het werk moest deze context weerspiegelen en een toegevoegde maatschappelijke, culturele, duurzame en esthetische waarde bieden en de identiteit van het nieuwe gebouw versterken.
Het selectiecomité van de BNP Paribas Fortis Artistic Talent Award, bestaande uit professionals uit de kunst- en designwereld, koos het werk “Dressage pour un monument et sa petite garniture de radis” van kunstenaar Gert Verhoeven.
META-MONUMENT
Refererend naar het idioom van het monument: de sokkel, het marmer, het brons als tevens de bijhorende heroïek als ornamentiek, gaat het kunstwerk een dialoog aan met de andere monumenten in de stad en daarbuiten.
We weten dat de geschiedenis zich nog al eens durft te vergissen of dat de betekenis van monumenten met de tijd evolueert en hun representatiewaarde durft te verliezen.
Daarom fungeert dit monument als een meta-monument.
Het kunstwerk bestaat uit twee delen en is opgesteld in de twee patio’s van het gebouw Warandeberg.
DE SYMBOLIEK VAN DE OERKNOL
Het kunstwerk op de koer Jules Wabbes bestaat uit een zwarte granito sokkel/kolom vervaardigd uit vooral grijze en zwarte marmersoorten gedolven uit de laatste Belgische marmergroeve van de firma Merbes de Sprimont. Op de kolom staat een bronzen uitvergroting van een aardse radijsknol, verdraaid en verdroogd, passend bij de no-nonsense ontwerpen van Jules Wabbes, internationaal erkende interieurarchitect uit de naoorlogse periode die instond voor de inrichting van de voormalige lokettenzaal en kofferzaal van de bank.
HET BLAD IN AL ZIJN FLORALE EENVOUD
Het kunstwerk op de patio Victor Horta bestaat uit een roze granito sokkel uit vooral roze en rode marmers uit dezelfde marmergroeve. Deze kolom draagt een blow-up van een door insecten aangevreten radijsblad, passend bij de florale ornamentiek en gebogen lijnen uit de Art Nouveau, de architectuurstijl waarmee de architect Victor Horta Brussel internationaal op de kaart zette.
De hoogte van de sokkels bedraagt 165 centimeter, de gemiddelde grootte van een mens.
Hierdoor wordt de gewone mens als maat genomen en wordt de vroegere werking van het monument, namelijk de verering van een persoon wegens zijn zogenaamde kwaliteiten die boven een zogezegd normaal persoon uitstijgt, op de korrel genomen.
Uitgeplooid benaderen zowel de knol als het blad de grootte van ongeveer 165 centimeter.
DRESSUUR + GARNITURE = DRESSAGE
De titel bevat een duidelijke verwijzing naar de keuken waarin smaken nooit objectief zijn maar persoonlijk, veranderlijk en cultureel bepaald. Tevens speelt hij met de dubbele betekenis van het woord ‘dressage’ (verfraaiing en dressuur) en het woord ‘garniture’ (garnering en omhulling) waardoor de relevantie van het monument vandaag in twijfel wordt getrokken.
Inhoudelijk bevat het werk een kritische bevraging van de geschiedenis.
Wie staat er op de sokkel? Wie heeft het recht om op de sokkel te staan en vooral hoe lang zal hij blijven staan?
OUD EN NIEUW SMELTEN SAMEN
Voor de realisatie van het werk werden zowel nieuwe technologieën (3D scan en 3D print) als oude ambachten (granito en bronsgieten) aangewend. Op deze manier verwijst het werk zowel naar de toekomst als het verleden.
GERT VERHOEVEN KIEST NIET TUSSEN JA EN NEEN
Gert Verhoeven beschouwt zijn werk niet als het resultaat van een creatief proces, maar meer als een instrument om de plaats van kunst in een sociale omgeving te onderzoeken. Zijn complexe, cryptische oeuvre bestaat uit tekeningen, video’s, installaties en sculpturen. Hij staat kritisch tegenover de (kunst)geschiedenis, die volgens hem te determinerend is. Verhoevens kunstwerken zoeken naar ontsnappingsmogelijkheden in de kunst en het leven. Ze volgen geen vast patroon; hij verwerpt het kiezen tussen ‘ja’ en ‘nee’, tussen mogelijkheden en niet-mogelijkheden. Verhoeven wil alle mogelijkheden openhouden en neemt daarom afstand van de categorieën en definities uit de kunstgeschiedenis. Op een ironische manier relativeert hij zichzelf, en probeert hij het onderbewustzijn aan te spreken. Verhoevens werk is een spel met de identiteitsconstructie, de clichés van subjectiviteit en de beperkingen van interpretatiemodellen.