Roger Raveel zoekt naar evenwicht
Roger Raveel (Machelen-aan-de-Leie, 1921 - 2013)
Regardez cette page en français
«Een driedelige doorkijk», 1973
«De Leie», 1973
«Het etsatelier», 1973
«Greep op de leegte van een stok», 1978
Lithografie op papier, 3 x 49,7 x 63 cm & 89 x 61,5 cm
In de vroege jaren vijftig maakt Roger Raveel kennis met kunstenaars als Karel Appel en Corneille, van de dan heersende Cobra-beweging. Raveel kiest er echter al snel voor om een heel eigen weg in te slaan, hij wil niet meer schilderen wat voorgaande generaties kunstenaars hem hebben geleerd en hij wil kunst en realiteit samenbrengen.
Roger Raveel gebruikt abstracte en figuratieve elementen samen. Hij wil dingen in tijd en ruimte plaatsen. Hij aanschouwt de werkelijkheid en kiest er objecten of figuren uit die hij in zijn oeuvre verwerkt. Zijn vrouw, zijn vader, betonnen muurtjes en paaltjes, de tafel, de schaar, het kommetje komen in vele van zijn werken terug. Hij wil niet dat zijn schilderijen eindigen bij het oppervlak en de inlijsting en hij hangt dan ook vaak voorwerpen aan zijn schilderij vast (zoals een wiel, spiegel, kader van een venster…). Met deze visie blijft hij voortdurend experimenteren.
LEVENDE DUIF WORDT KUNST
In de lithografie Een driedelige doorkijk maakt hij gebruik van een eeuwenoude vorm, het drieluik, maar hij past dit op zijn volledig eigenzinnige manier toe. Denk aan zijn ophefmakend werk uit 1962, het drieluik 'Neerhof' met in het midden een kooi met levende duif. Dat kunstwerk moest dus in letterlijke zin ‘gevoederd’ worden. In het drieluik dat u hier ziet, nodigt hij de kijker uit: aan de zijkant zien we een soort ‘gordijnen’, het geheel wekt dus de indruk van een venster waardoor je als toeschouwer betrokken wordt in het kunstwerk.
In de lithografieën De Leie en Het etsatelier observeert Roger Raveel zijn directe omgeving, die hij hier strak weergeeft met vooral aandacht voor de contouren. Hij toont de wereld om zich heen zonder die mooier te maken. In Het etsatelier zie je ook de typische paaltjes.
RAVEEL EN HET VIERKANT
In de kleurenlitho Greep op de leegte van een stok herkennen we typische ingrediënten van de stijl van Raveel: We zien de man met de ‘streepjesoutfit’ en ‘het vierkant’, dat in zijn oeuvre een prominente plaats inneemt en waarvan hij zelf zegt dat het de enige geometrische figuur is die niet in de realiteit voorkomt waardoor het per definitie een menselijke constructie is. We herkennen ook de witte vlakken, het ontbreken van opvulling, die hij vaak gebruikt om de leegte, ‘le néant’ aan te duiden.
MEER WETEN