Hoofdbekommernis: het licht

Henri-Victor Wolvens (Brussel, 1896 – Brugge, 1977)

«De schaatsers», 1933

«Een namiddag aan 't Zoute», 1964

Olie op doek, 80 x 100 cm en 80 x 120 cm

Henri-Victor Wolvens blijft een aparte figuur in de Belgische schilderkunst van de XXste eeuw. Hij schilderde oorspronkelijk zichten uit de grootstad, stations, de haven, het strand maar ook marginale figuren. Hij werd beïnvloed door tijdgenoten James Ensor en Constant Permeke.

In de loop van de jaren gaat hij steeds vaker de zee schilderen, dit worden zijn meest bekende werken. Hij geraakt begeesterd door het vreemde licht dat ervan uitgaat en van het subtiele spel van water en lucht, van de zee, de golven en het strand en vooral van de animatie van het vakantieleven aan de kust. Wolvens vond zijn inspiratie steeds in zijn nabije omgeving.

SAUVAGE

Zijn werk beweegt zich tussen realisme, expressionisme en luminisme. Het is ook zeer expressief en kondigt in zekere zin lyrische abstractie of zelfs action painting aan. Wolvens is in die zin een moderne en vernieuwende kunstenaar. Hij bouwt composities met krachtige en spontane streken en met een bijna aangeboren gevoel voor alle vormen van licht. Zijn techniek evolueert door de jaren heen. Hij hanteert het penseel met grove, soms wat wilde streken.

Met het schildersmes, of zelfs het paletmes (dat eigenlijk dient om kleuren te mengen op het palet) brengt hij de kleuren uit de tubes rechtstreeks aan. Met deze techniek brengt hij beweging in de golven van de zee, de bladeren, het water, de fonteinen, … Licht is alomtegenwoordig in zijn schilderijen. Voor Wolvens vertegenwoordigt licht de onsterfelijke ziel van kunst.

TWEE WERKEN

In deze ruimte zien we de evolutie die Henri-Victor Wolvens heeft doorgemaakt: De schaatsers is één van zijn vroege werken uit 1933. Het winterlandschap leent zich natuurlijk perfect voor zijn toenmalig kleurenpalet, het oogt nog veel somberder. De verf is reeds dik aangebracht en draagt bij aan het suggereren van beweging van de schaatsers.

Het latere werk Een namiddag aan 't Zoute dat hij bijna 30 jaar later schilderde, is doordrongen van licht en vrolijkheid. We zien ook vele kleine details en hij gebruikt zijn typische vlaggetjes die in veel van zijn werken voorkomen.

‘Beminde schilderkunst, bedrieglijke geliefde. Men moet veel geven om een weinig te krijgen, maar dat weinige is enorm!... Ik heb mijn kunst gegrondvest op leven... licht... liefde... de liefde is eeuwig......’. Zo schreef de schilder Henri-Victor Wolvens in 1956 over zijn werk.